Zły start. Dlaczego ludzie są bierni w obliczu biedy.

Dlaczego ludzie są biedni? Dlaczego tak często nie mogą pozwolić sobie na zaspokojenie podstawowych potrzeb? Widok biedy w naszym kraju jest czymś bardzo częstym. Około 20% polaków żyje w ubóstwie. Dziś chciałbym ukazać główne przyczyny, dlaczego ludzie rodzą się i umierają biedni.

 

Ponad rok temu, po ukończeniu szkoły średniej próbowałem znaleźć pracę. Okazało się to nie takie łatwe, jak na początku myślałem. Czułem się zażenowany. Miałem złe nastawienie i chciałbym dziś o  tym opowiedzieć. 

Największym ubóstwem ludzi są ich umysły. Bieda wynika ze złego wykształcenia i braku wizji jak zmieniać życie na lepsze. Myślę nawet, że wynika z braku potrzeby jakichkolwiek zmian. Ludzie w wieku 16 lat nie potrafią myśleć racjonalnie nad swoją przyszłością, a to jest moment kluczowy dla całego dalszego życia. Znam przypadki kiedy to młodzi ludzie nie planują w ogóle swojej przyszłości, a idą do szkoły, bo wszyscy idą. Tam rozrabiają, niszczą otoczenie, gorszą rówieśników. Bieda wynika z ich przekonań i braku wizji na przyszłość.

Przerażają mnie historie ludzi, którzy poddali się. Opowiem Ci jedną z nich: Mała wioska. Młoda dziewczyna (19lat) skończyła Technikum Rolnicze. Wakacje po maturze. Zdała, udało się. Przychodzą do niej rodzice (oboje około 50 lat) . Pytają co chce robić po maturze. Ona nie zna odpowiedzi na to pytanie. Oni sugerują jej, żeby została razem z nimi. Mówią: Córeczko zostań z nami, my zapewnimy Ci jedzenie, dach nad głową. Może i bieda u nas ale będziesz nam pomagać, będziemy razem. Tyle lat pracy na gospodarstwie, już nie dajemy rady z ojcem. Zostań! Trzymajmy się razem. Ona zostaje. Tak jest wygodnie i bezpiecznie. Czuje się dobrze bo przecież nie jest tak źle. Czasami musi pracować w gospodarstwie ale przynajmniej za zarobione pieniądze może pojechać na zabawę w sobotę. I tak przemija jej życie. Rodzi dziecko, które będzie żyło tak samo jak ona, bo tak jest wygodnie i bezpiecznie. Tak rodzi się bieda.

Czy wiesz już o czym mówię? Ludzie w obliczu biedy poddają się. Wybierają bezpieczną strefę, zamiast wyruszyć w wielki świat, z powodu lenistwa. To jest koszmarne. Ludzie bardziej się boją, że umrą na raka niż lenistwa. To jest obłęd snu, w którym trwonią życie. Nie widzą innych opcji jak żyć. Tak żył mój ojciec i dziadek i ja też tak będę żył mówią. To jest bardzo przykre.

Chcesz lekarstwa? Chcesz obiektywnego spojrzenia na swoje życie? Tylko sam możesz je sobie podać. Tym lekarstwem jest samoedukacja i rozwój osobisty. 60% młodych ludzi, takich jak Ty czy ja nie widzi szans na życie, bo wszystkiemu winien jest rząd. A wiesz co ja Ci na to powiem… pierdolenie! 

Wszystko jest w naszych rękach. Solidarności udało się obalić komunizm więc nie rozumiem w czym widzisz problem by zmienić ten kraj! Najpierw jednak zacznij od siebie. Czytaj książki, uczęszczaj na praktyczne kursy i ucz się języków obcych. Rozwijaj się! Brak pieniędzy jest najlepszym motywatorem. Przecież możesz wyjechać do innego miasta i zacząć inne życie. Problemem nie są pieniądze na bilet. Nie usprawiedliwiaj się! Chcę zdradzić jeszcze jeden sekret… talent nie istnieje. Jest tylko trening, motywacja i wola walki. Jedynie bierność odbiera nam szanse na realizacje marzeń. Nie usprawiedliwiaj się! Zacznij już dziś… teraz… teraz… 

Ps.

Polecam Ci obejrzeć film W pogoni za szczęściem.

Dla tych bardziej ambitnych polecam książkę Bogaty ojciec biedny ojciec. 

Ps.1.
Może na zakończenie jeszcze jeden cytat, pochodzący z książki Przebudzenie Anthony'ego De Mello

Pewien człowiek znalazł jajko orła. Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie. Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt i wyrósł wraz z nimi. Orzeł przez całe życie zachowywał się jak kury z podwórka, myśląc, że jest podwórkowym kogutem. Drapał w ziemi szukając glist i robaków. Piał i gdakał. Potrafił nawet trzepotać skrzydłami i fruwać kilka metrów w powietrzu. No bo przecież, czyż nie tak właśnie fruwają koguty? Minęły lata i orzeł zestarzał się. Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą, na czystym niebie wspaniałego ptaka. Płynął wspaniale i majestatycznie wśród prądów powietrza, ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami. Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony. - Co to jest? - zapytał kurę stojącą obok. - To jest orzeł, król ptaków - odrzekła kura. - Ale nie myśl o tym. Ty i ja jesteśmy inni niż on. Tak więc orzeł więcej o tym nie myślał. I umarł wierząc, że jest kogutem w zagrodzie.